اثرات بنزوآلفاپایرن و باکتری Vibrio alginolyticus بر ساختار بافتی اندام‌های ایمنی ماهی هامور معمولی Epinephelus coioides

در تحقیق حاضر 200 عدد ماهی هامور معمولی Epinephelus coioides در مهرماه 1390 از مرکز تحقیقات شیلات بندر امام خمینی (ره) (استان خوزستان) تهیه و به 7 گروه تقسیم شدند: 1- گروه شاهد، 2- گروه حلال، 3- گروهی از ماهیان که تنها باکتری Vibrio alginolyticus (Bac) را دریافت نمودند، 4و 5- گروه‌هایی که ابتدا غلظت‌های mg/kg 20 و 200 از بنزوآلفاپایرن (BaP) و پس از 48 ساعت باکتری ویبریو را دریافت نمودند، 6 و 7- دو گروه دیگر نیز mg/kg 20 و 200 از BaP را دریافت نمودند. در روزهای 1، 2، 4، 7، 14 آزمایش نمونه‌های بافتی از راس کلیه و طحال ماهیان اخذ شد و جهت انجام مطالعات بافتی در محلول بافر فرمالین تثبیت شدند. مقاطعی به ضخامت 5 میکرومتر از نمونه‌ها تهیه و با هماتوکسیلین و ائوزین رنگ‌آمیزی شدند. نتایج حاکی از تغییرات بافتی شامل افزایش مراکز ملانوماکروفاژی، مشاهده باکتری‌ها به‌صورت انفرادی، افزایش تراکم لنفوسیتی و خونریزی در نمونه‌های طحال و راس کلیه همه تیمارها به ویژه در روزهای 4 و 7 بود.